16 maja 2019 roku odwiedziła naszą Fundację grupa Absolwentów Technikum Ekonomicznego – rocznik 1965-69 (50 lat temu skończyli szkołę!) w składzie:
Zenon Sokół (wujek ucznia, który kilka lat temu skończył naukę w naszej szkołę i mieszkał w ośrodku), Eugeniusz Trzaskoś z żoną Marią, Zbigniew Szewczyk z żoną Ewą, Andrzej Hałaczkiewicz z żoną Jadwigą, Celina Dejneka, Czesław Soja i Antoni Jarnutowski z żoną Bożeną. Nasi zacni Goście zwiedzili budynek szkół Fundacji, odwiedzili dawne klasy, w których się uczyli, podziwiali prace introligatorów, obejrzeli sale działu usprawnień fizycznych oraz NOSW. Rozmawiali z naszymi uczniami, zachęcając młodzież do przykładania się do nauki, której wartość powinni docenić.  Z sentymentem wspominali czas, który w murach dawnej szkoły spędzili jako uczniowie. Podkreślali, że pobyt w szkole i ośrodku bardzo im pomógł w usamodzielnieniu się, mogli ukończyć naukę w szkołach i z nowym zawodem realizować swoje plany w życiu. Ośrodek oferował im  usprawnienie fizycznie i szeroko rozumianą rehabilitację (dzięki niej przełamywali własne bariery).

Wielu z nich nawiązało przyjaźnie i relacje koleżeńskie, które trwają do dziś, a niektórzy znaleźli tu swoich partnerów życiowych. Absolwenci podkreślali również ogrom zmian, które nastąpiły w placówce, zarówno w przestrzeni estetyki budynków, jak i dostosowania pomieszczeń i sprzętu do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Z sentymentem opowiadali o dawnej szkole, o wychowawcach i  nauczycielach, którzy poświęcali im czas i serce, o których pamiętają. W okresie, kiedy tu mieszkali, na miejscu osiedla Popowice były jeszcze ogródki działkowe, a w Ośrodku przebywało około 700 osób w wieku od kilkunastu do trzydziestu lat.

Goście obejrzeli kronikę NOSW, a następnie się do niej wpisali. Wspominali swój pobyt w internacie, kiedy sale wyglądały inaczej i nie były tak dostosowane dla osób niepełnosprawnych, jak obecnie. Teraz mogą mieszkać w jednym pokoju maksymalnie 4 osoby, a wówczas nawet ponad 10 osób! Absolwenci spotkali się również z Panią Dyrektor Stefanią Goździk. Byli pod wrażeniem nie tylko zmian na lepsze, ale i naszej gościnności, otwartości, serdeczności. Podkreślali, jak ważną rolę pełni takie miejsce w życiu niepełnosprawnych, gdzie można zdobyć wykształcenia, ale i możliwości rozwoju osobistego. Życzyli nam sukcesów w dalszej pracy i trzymania się tych wartości, które przez wiele pokoleń zostały wypracowane i nadal służą rozwojowi osób niepełnosprawnych.

Zapraszamy do GALERII

Adam Świder (współpraca Barbara Nowak)